วัดป่างิ้ว สร้างเมื่อ พ.ศ. 2458 โดยเกิดจากการรวมวัดร้างอีกสองวัดเข้าด้วยกัน คือ วัดนางหยาด (ร้าง) และ วัดพญาเมือง (ร้าง) ปรากฏหลักฐานในกำสรวลศรีปราชญ์ โดยวัดนางหยาดอยู่ริมฝั่งแม่น้ำด้านทิศเหนือ วัดพญาเมืองอยู่ริมฝั่งแม่น้ำด้านทิศใต้ และวัดป่างิ้วอยู่ตรงกลางลึกเข้าไปในแผ่นดินเข้าออกโดยมีลำคลอง วัดทั้งสองแห่งนี้ร้างไปเมื่อครั้งสงคราม พ.ศ. 2310 ตามประวัติกล่าวไว้ว่าเมื่อเสียกรุงครั้งที่ 2 สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชได้ยกกองทัพเรือมาตีพม่าจนแตกพ่ายที่ค่ายโพธิ์สามต้น พระองค์ทรงกอบกู้เอกราชไว้ได้สำเร็จแล้วเมื่อเสด็จกลับได้ยกกองทัพเรือมาจอดพักไพร่พลหุงหาอาหารที่วัดนางหยาดและวัดพญาเมืองหนึ่งคืน เสร็จแล้วจึงเดินทางไปตั้งมั่นที่ป้อมธนบุรี
เนื่องจากเป็นการรวมวัดจึงมีเนื้อที่กว้างขวาง โดยมีเนื้อที่ 90 ไร่เศษ แยกเป็นส่วนของอาราม 45 ไร่เศษ ได้ตั้งชื่อวัดตามชื่อท้องถิ่นบ้านงิ้ว วัดป่างิ้วได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2552